¶ KF Wiki
Witaj w wikipedii Kronik Fallathanu. Kroniki są grą fabularną, w której rozgrywka jest prowadzona przy pomocy sesji tekstowych zwanych Opowieściami. Fallathan jest światem osadzonym w klimacie fantasy, którego szczegółowy opis znajduje się na tej wiki.
Gra fabularna jest wspierana mechaniką gry, dzięki czemu rozwój postaci jest zunifikowany dla wszystkich graczy a przez to bardziej sprawiedliwy. Gracze, rozgrywając Opowieści, mogą zdobywać wpisy na oś czasu swojej postaci, rozszerzając w ten sposób jej historię oraz Punkty Wpływów (PW), za które można dalej rozwijać postać fabularnie.
Rozróżniamy dwa typy Opowieści w KF:
- Opowieści FG — są to sesje tekstowe, które dotyczą tzw. fabuły głównej (globalnej) gry. Sesje takie są podsumowywane Wieściami, w których zawarte informacje są wiążące dla wszystkich graczy gry (kanoniczne). Każda Wieść zawiera skrócony opis wydarzeń Opowieści oraz określa, czy udało się zrealizować jej cel. Definiuje też następstwa fabularne, czyli informuje o tym, jak daną historię mogą dalej rozgrywać gracze. Opowieści FG mogą być prowadzone zarówno przez MG, jak i przez każdego gracza. Aby jednak możliwe było uznanie Opowieści graczy za FG, należy spełnić pewne kryteria. Opisano je w tym artykule.
- Opowieści prywatne — są to sesje, które gracze prowadzą między sobą. W odróżnieniu od Opowieści FG sesje te nie muszą się trzymać realiów Fallathanu a ich następstwa są niekanoniczne i wiążące co najwyżej dla graczy, którzy brali w nich udział. Z takich Opowieści nie można dostać PW i wpisu na oś czasu postaci ani też nie piszemy na ich podstawie Wieści.
W przypadku FG treść samych Opowieści nie jest wiążące dla graczy, a jedynie treść wpisów na oś czasu postaci oraz Wieści jest wiążąca. Oznacza to tyle, że jeśli jakieś informacje pojawiają się w Opowieści, ale nie pojawiają się w Wieści (bo np. nie zostały uznane za ważne), to nie są wiążące dla wszystkich graczy, mogą być jednak wykorzystywane w fabule prywatnej postaci biorących w tej sesji udział.
Jeśli masz pytania, zajrzyj na Discord. Z kolei szczegółowy poradnik (w budowie) przeprowadzi Cię przez interfejs gry.
Możesz też podejrzeć mapę Fallathanu.
¶ Wprowadzenie do świata — czyli wszystko, co musisz wiedzieć, zanim zaczniesz grać fabularnie
Kroniki Fallathanu osadzone są w klasycznym świecie fantasy, wzorowanym na przełomie średniowiecza oraz renesansu Europy, ale i inspirującym się innymi okresami oraz regionami.
Poziom rozwoju technologicznego nie przekracza dorobku XV wieku — zakładamy więc, że nie ma w uniwersum odkryć i wynalazków, które pojawiły się po roku 1500. Do wyjątków należy większe upowszechnienie się druku i broni palnej. Ta ostatnia działa przy tym trochę inaczej, niż spotykana w rzeczywistości; a mianowicie proch nie jest podpalany przez zamek lontowy (ogień), a za pomocą kryształu ogniskującego.
Znany świat (inaczej zwany Sferrum), który przez jego mieszkańców został nazwany Fallathanem, został stworzony przez Przedwiecznego Ojca, demiurga, który wedle wierzeń i religii jest manifestacją ładu i pokoju. Powszechnie przyjmuje się, że stworzył on cały świat dla swoich „Pierworodnych Dzieci”, czyli rasy Ludzi. Następnie powołał do życia inne bóstwa znane w Fallathanie, by czuwały nad Ludźmi i ich światem. Pozostałe rasy w większości zostały „sprowadzone" do Fallathanu (czyli stworzone) przez te właśnie bóstwa, które nadały każdej z tych ras unikatową funkcję (cel). Szczegółowe informacje na ten temat zawierają opisy poszczególnych ras. A o religiach w Fallathanie przeczytać można tutaj. Istotnym wątkiem fabularnym pozytywnych bohaterów jest przeciwstawianie się demonom, które wbrew Planowi Przedwiecznego pragną sprowadzić na świat chaos oraz wieczną wojnę.
Podobnie jak Ziemia, Sferrum jest kulą. Występują na nim strefy klimatyczne zbliżone do ziemskich — z wyjątkiem tych miejsc, których klimat został zmieniony przez działanie anomalii magicznych (jak np. w Amarth). Szczegółowo klimat każdego obszaru opisany jest w artykułach poświęconych państwom. W świecie gry występuje w związku z tym fauna i flora taka sama, jak na Ziemi w adekwatnych strefach klimatycznych. Oprócz tego są tu oczywiście również fantastyczne zwierzęta, rośliny i potwory (ich opisy znaleźć można na wiki). W grze rozróżniamy Bestie, czyli groźne zwierzęta, które naturalnie żyją w Fallathanie, takie jak Lwy, Gryfy czy Krakeny oraz Potwory — wrogie, krwiożercze stworzenia, które pojawiły się w Fallathanie, przybywając z innych planów (wymiarów) rzeczywistości.
Magia jest integralną częścią świata, acz z racji niedużej liczby osób potrafiących się nią posługiwać (ok. 1 na 500 osób rodzi się z talentem magicznym) na przestrzeni wieków wyrosło wokół niej dużo zabobonów. Zwykli zjadacze chleba zazwyczaj się jej obawiają, co jest spowodowane nie tylko małą powszechnością magii (a przez to i świadomością jej działania), ale i krążącą opinią, iż magowie, władając nadludzką potęgą, są wyjątkowo narażeni na wpływ demonów. Dotyczy to szczególnie tych, którzy nie przeszli formalnego szkolenia magicznego w akademii i nie zdobyli wiedzy i umiejętności, by bronić się przed demonicznym wpływem.
Jedyną stanowiącą globalne prawo organizacją jest inspirowany rzeczywistością historyczną i wyobrażeniami popkulturowymi Zakon Inkwizycyjny, który skupia się na walce z gusłami (tj. działalnością dzikich magów, którzy tworzą tzw. Zgromadzenie Guślarzy) oraz przeciwdziała nawiedzającym Fallathan demonom czy anomaliom — niebezpiecznym zniekształceniom rzeczywistości.
Fallathan jest światem zajętym przez pięć państw, które od ponad 1300 lat koegzystują ze sobą we względnym pokoju. Podróż między nimi oraz wewnątrz nich może odbywać się tradycyjnymi środkami (pieszo, konno, powozem lub statkiem), ale dostępna jest również szybsza metoda z użyciem obelisków teleportacyjnych, występujących we wszystkich większych miastach. Umożliwiają one jednak tylko przemieszczanie się osób (bez towarów czy większej ilości wyposażenia), a nadto ich wadą jest cena, zazwyczaj kilkukrotnie przekraczająca koszty związane z klasycznymi sposobami podróży.
- Mała Vanthia — kolebka ludzkości wzorowana na dworskiej Anglii, której podboje kolonialne zakończyły się fiaskiem. Dzisiaj to państwo-miasto, z racji centralnego położenia na mapie, jest sercem handlu, najczęstszym celem żeglugi, domem dla przedstawicieli każdej rasy Fallathanu i miejscem spotkań wszystkich kultur.
- Imperium Vanthijskie — wzorowane na Świętym Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego państwo o mocno konserwatywnym, feudalnym i scentralizowanym systemie władzy. Spadkobierca dorobku dawnej Wielkiej Vanthii, wojowniczej kolebki ludzkości. Istnieje tutaj religia państwowa dookoła urzędu Imperatorki (czy Imperatora) jako przedstawicielki Przedwiecznego w Sferrum.
- Federacja Ostwaldzka — federacja komun miejskich inspirowana szwajcarskimi kantonami, włoskimi państwami-miastami i wiecznie buntującymi się miastami flandryjskimi. Nastawienie na technologiczną postępowość, decentralizację władzy oraz republikański system rządów czyni tę krainę całkowitym przeciwieństwem Imperium Vanthijskiego. Ważną cechą charakterystyczną kraju jest dążenie do równości wszystkich obywateli względem prawa, mimo zachowania podziału klasowego.
- Zjednoczone Amarth — oligarchiczna federacja prowincji i księstw, będących mozaiką różnych kultur, wzorowanych na popularnych w fantastyce wzorcach: wikingach, Japonii, Chinach, krajach afrykańskich, tolkienowskich elfach oraz innych. Stanowi dom dla wielu narodowości i ras, które łączy duże zaufanie względem magii oraz nauki.
- Tetrachia Natejska — oligarchia kupiecka inspirowana krajami iberyjskimi, latynoskimi i arabskimi, dążąca do potęgi, wpływów i bogactwa poprzez zagraniczny handel morski. Charakterystyczną cechą krainy jest kult zmarłych oraz tolerancja względem niewolnictwa oraz czarnoksięstwa (czarnej magii), które zdaje się cieszyć tam ochroną a nawet pewną estymą.
- Istnieje jeszcze Wolne Miasto Lofguhnd, które jednak trudno nazwać pełnoprawnym krajem. Jest to autonomiczne terytorium znajdujące się pod silnym wpływem Imperium Vanthijskiego, zamieszkane przez niewielką społeczność Krasnoludów.
Fallathan zamieszkuje szereg różnych, popularnych w fantastyce ras: Ludzie, Elfy, Driady, Krasnoludy, Halfici (Niziołki), Wilkołaki, Wampiry, Maji, Ruanowie, Harresdreni, Orkowie i Jaszczury. Poszczególne rasy nie posiadają własnych wyrazistych kultur, odrębnych od regionu pochodzenia (wyjątkiem są Jaszczury, Ruani, Orkowie i Driady oraz w pewnym stopniu Wilkołaki i Haressdreni, co szczegółowo opisano w artykułach poświęconych tym rasom). Bardziej znaczący wpływ na obyczaje postaci ma narodowość i to właśnie na nią kładziony jest nacisk podczas gry. Rasa decyduje o cechach wyglądu, wrodzonych słabościach i zdolnościach typowych dla jej przedstawicieli. Zwykle przy porównaniu Elfa z Ostwaldu z Elfem z Imperium zauważy się więcej różnic w zachowaniu i światopoglądzie niż między Elfem i Człowiekiem z jednego regionu.
Głównym językiem, którym posługują się w Fallathanie wszystkie państwa i rasy, jest Wspólny. Pochodzi on z kultury Ludzi, którzy są najliczniejszą i najstarszą rasą w Fallathanie. Uważają się oni za „Pierworodnych Przedwiecznego”, a język Wspólny jest tradycyjnie uważany za dar dla Ludzi od ich stwórcy. Na przestrzeni wieków wyodrębniły się w różnych krajach (a nawet prowincjach) różne dialekty Wspólnego — mówi się więc o dialektach: imperialnym, ostwaldzkim, natejskim, małovanthijskim, lofguhndzkim oraz o licznych dialektach amarthyjskich, które powstały w wyniku zmieszania się staroelfickiego oraz mowy ludzi, a w zależności od regionu potrafią dość znacznie się od siebie różnić. Różnice we Wspólnym używanym w różnych krajach polegają głównie na akcencie (wymowie) oraz na istnieniu specyficznych określeń czy nazw własnych. W związku z tym postacie różnych ras i pochodzące z różnych krajów i regionów mogą się ze sobą bez przeszkód porozumiewać. Jedynie specyficzne słownictwo i akcent będzie zdradzało, skąd pochodzą. Szczegółowo o niuansach językowych napisano w opisach poszczególnych krajów; pomocna może być też sekcja „Najbardziej klimatyczne imiona i nazwiska” obecna w każdym z tych opisów.
Ponadto istnieją jeszcze specyficzne języki rasowe. Staroelficki, przez same Elfy zwany Mową Tajemną, to pradawny język Elfów nadany im przez ich stworzycielkę — boginię Athiel. Elfy z Ludźmi i między sobą porozumiewają się we Wspólnym; Mowa Tajemna służyła im i nadal służy jedynie do tego, by przechowywać cenną mądrość tej rasy, zwłaszcza dotyczącą magii. Kolejne dwa języki rasowe to Orczy i Jaszczurczy — są one całkiem odrębne i zna je bardzo niewielu spoza tych ras. Ostatnią rasą, która dysponowała własnym językiem, są Krasnoludy — ich mowa jednakże wymarła wraz z upadkiem ich królestwa Wargardu. Współcześnie znanych jest bardzo niewiele słów pochodzących z Krasnoludzkiego, a same Krasnoludy porozumiewają się we Wspólnym.
W grze posługujemy się językiem polskim, który można uważać za Wspólny w świecie gry.
Z racji bogatej ilości inspiracji znanymi nam kulturami i okresami historycznymi, w Fallathanie nie ma ścisłej mody odpowiadającej danej epoce. Mniejsze znaczenie ma tutaj historyczność — stroje mogą być żywcem wyjęte z różnych dzieł fantasy. Ze względu na konsekwencję w nawiązaniach do realnego świata, najlepiej, jeśli odzież postaci będzie zainspirowana wybranym krajem oraz w miarę możliwości wpisywać się w późnośredniowieczne lub renesansowe realia (nie muszą być europejskie). Takie też stroje noszą postacie NPC w świecie gry. Jednakże, jako iż Fallathan jest światem fantasy z wieloma fantastycznymi rasami oraz kulturami, nie nakładamy restrykcyjnych wymagań odnośnie ubioru. Za klimatyczną będzie uznana moda istniejąca także w późniejszych epokach historycznych, o ile materiały, z których wykonany jest strój, nadal są z XV wieku.
W każdym z pięciu państw unormowane są kwestie prawne, w tym także waluta oraz kwestia dokumentów osobistych. Władze prowadzą spis obywateli, co zostało wprowadzone przez Zakon Inkwizycyjny i początkowo miało na celu rejestrację osób uzdolnionych magicznie — obecnie jednak związane jest również z powszechną edukacją i urbanizacją społeczeństwa. Oznacza to, że społeczeństwa wszystkich krajów mają podstawową wiedzę, a analfabetyzm jest bardziej wyjątkiem, niż regułą. Oczywiście, mieszkając w mieście, można zdobyć lepsze wykształcenie, niż mieszkając na wsi czy w dzikich ostępach. Istotne jest również to, że — przynajmniej oficjalnie — wszystkie rasy, płcie oraz grupy etniczne (szczepy, plemiona) mają równe prawa, pomimo rasizmu zapisanego w kulturach części państw. Te uprzedzenia rasowe dotyczą jednak ras w rozumieniu świata gry (czyli Ludzi, Elfów, Ruanów itd.), natomiast nie są obecne między szczepami tej samej rasy (np. między ludźmi o różnych kolorach skóry). Małżeństwa są legalne dla osób niezależne od tożsamości i orientacji psychoseksualnej, a przepisy adopcyjne ułatwiają znalezienie rodzin dla osieroconych. Mieszkańcy Fallathanu mogą również cieszyć się ujednoliconym systemem monetarnym. Choć występują też monety lokalne (jak Gryfy w Zjednoczonym Amarth), to jednak podstawowym, uniwersalnym środkiem płatniczym są tzw. Kraby — monety wykonane ze stopu miedzi i srebra.
Mimo wieków pokoju, powszechnej edukacji i łatwości w podróży, Fallathan to świat pełen niebezpieczeństw i zagrożeń — które przykuwają uwagę państw, organizacji, inkwizycji, ale i co najważniejsze: bohaterów graczy. Poza murami miast, twierdz czy świątyń łatwo można spotkać nie tylko bandytów czy różnego rodzaju bestie i potwory, ale i szalonych kultystów oddających cześć demonom. Wraz z nastaniem przełomowego roku 1377 (fabularna data przejścia na nową wersję gry) kontynenty opustoszały, a jedynym schronieniem okazały się największe miasta.
Nastał czas, aby podbić te dzikie ziemie na nowo — co spadnie na barki Waszych bohaterów.
Słowem zakończenia: warto zwrócić uwagę, że lata pokoju między krajami, wspólna waluta, jedno źródło językowe, powszechna edukacja czy łatwość w transporcie (centralne morze, Mała Vanthia oraz portale) tworzą najbardziej charakterystyczną cechę Fallathanu: globalizację, niewystępującą w XV wieku, wiążącą się z łatwością podróży i wymianą kulturową. Osobistości, w które przyjdzie Wam się wcielić, będą miały możliwość zwiedzić każdą krainę Fallathanu (czego nie utrudni im ani prawo, ani język), zarówno jej cywilizowane, jak i dzikie, niezdobyte dotąd tereny.