¶ Nauka przedakademicka
Nie każdy przyszły mag ma szczęście urodzić się w zamożnej rodzinie. Talent przede wszystkim trafia się wśród osób biedniejszych, których jest najwięcej w Fallathanie. Wtedy dane państwo, na mocy Paktu zawartego z Inkwizycją, finansuje przedakademicką naukę w gimnazjach dla obdarzonych magicznym talentem dzieci z biednych domów, a także wspiera ich rodziny. Dzięki temu, kiedy już pójdą one do akademii, będą potrafiły liczyć, czytać i pisać oraz znały historię swego państwa. Umiejętności te są niezbędne w nauce akademickiej.
Gimnazja są prowadzone zwykle przez jednego nauczyciela, którym często jest lokalny kapłan lub mag, który pod swoją opieką ma zwykle od jednego do kilkorga uczniów. Sama nauka przeważnie trwa około dwóch lat, a uczęszczanie na lekcje nie jest dla dzieci uciążliwe i odbywa się często kosztem ich pracy na roli lub w lesie.
¶ Akademia Magiczna
W całym świecie istnieją tylko dwie Akademie magiczne; jedna mieści się w stolicy Imperium - Azeloth; druga w stolicy Amarth - Asylum. Nauka w nich jest w całości finansowana ze skarbca państwowego, ponieważ talent magiczny może trafić się tak biednemu, jak i bogatemu. Oczywiście bogatsi mogą studiować w Akademii w lepszych warunkach, w wynajętych mieszkaniach, z kolei cała reszta musi się gnieździć w internatach.
Po zakończeniu nauki absolwenci muszą przez 5 lat pracować na rzecz państwa, co jest formą zadośćuczynienia za włożone w ich kształcenie środki. Praca ta odbywa się w zawodach, których wyuczył się absolwent w akademii i są związane z ich specjalizacjami.
Proces nauki podzielony jest na dwa etapy. Pierwszy, który trwa dwa lata, polega na nauce wiedzy ogólnej oraz zaklęć podstawowych. Drugi jest związany już z nauką wiedzy ogólnej i zaklęć specjalizacji w ramach tej katedry.
¶ Rzucanie zaklęcia
Nauka choćby najprostszego zaklęcia jest wyczynem, który przyszłym magom zajmuje czasem i kilka tygodni. Przez cały okres kształcenia uczą się oni, w jaki sposób poprawnie inkantować oraz formować zaklęcia, co w końcu udaje się opanować na tyle, by robić to bez problemu w dowolnej sytuacji.
Jednak sama nauka to nie tylko recytowanie magicznych formuł czy gesty. Istotna jest tutaj rola nauczyciela, który oprócz tego, że przekazuje wiedzę na temat zaklęć, pomaga uczniom w kształtowaniu ich talentu. Dzieje się tak, ponieważ wraz z rozpoczęciem nauki u konkretnego profesora, uczniowie nawiązują z nim więź, która pozwala nauczycielowi wpływać na ich Wibrację magiczną. Większość magów sądzi, że bez tej więzi nikt nie byłby w stanie nauczyć się rzucania zaklęć.
Proces rozpoczyna się od Inicjacji, która polega na dostrojeniu Wibracji nauczyciela z Wibracją uczniów. Przez cały okres kształcenia jedną grupę młodych magów prowadzi zawsze jeden profesor; jest katalizatorem, który sprawia, że nauka idzie gładko, jest też osobą, która rozwiązuje wszelkie problemy podopiecznych, jakie się pojawią.
Po Inicjacji uczniowie rozpoczynają przyswajanie wiedzy związanej z zaklęciami. Wszystko, co trzeba na ten temat wiedzieć, jest zapisane w Almanachu, który Akademia udostępnia profesorom. Wiedza o zaklęciu jest w nim podzielona na kilka działów:
Przystosowanie - jest to bardzo trudny etap, w którym na bazie wiedzy z Almanachu profesor dzięki Medytacji dostosowuje Wibrację magiczną uczniów do danego zaklęcia. Proces ten wymaga dużego doświadczenia u profesora oraz wiedzy z Almanachu, by go ukończyć. Po przystosowaniu do danego zaklęcia młody mag jest w stanie z niego korzystać już bez powtarzania tego etapu.
Konieczność Przystosowania jest też sposobem na ograniczenie samodzielnej lub nieuprawnionej nauki magii. Żaden z profesorów akademickich nie zaryzykowałby kariery i pozycji dla kształcenia magów poza Akademią, a konieczność posiadania Almanachu ogranicza tych, którzy jednak chcieliby spróbować. Niemniej nie tylko w Almanachach jest zapisana wiedza na temat zaklęć, wszelkie zakazane Almanachy i zwoje z zaklęciami są poszukiwanym przez wielu dobrem. Jeśli są kompletne i zawierają wiedzę na temat Przystosowania, mogą odmienić życie każdego, czy to łasych na pieniądze dorobkiewiczów, czy chcących zwiększyć swoją potęgę magów.
Skupienie - po Przystosowaniu mag rozpoczyna naukę Skupienia, które polega na połączeniu się ze swoją Wibracją i właściwie na okiełznaniu jej. Różni uczniowie potrafią to zrobić w różnym czasie, jedni opanują Skupienie w jeden dzień, inni mogą się męczyć tydzień. Skupienie jest konieczne przed rzuceniem każdego zaklęcia i o ile uczniom zajmuje ono więcej czasu, o tyle mag, który ukończył Akademię, potrafi Skupić się na Wibracji w ułamku sekundy. Szybkość rośnie wraz z powtarzaniem tego etapu.
Formuła i Formowanie - kiedy mag umie się już Skupić, może zacząć inkantację zaklęcia, czyli wypowiedzenie jego Formuły. Musi ona być połączona z Formowaniem, czyli układaniem rąk w sposób określony w Almanachu. Konieczność użycia rąk w tym celu jest podyktowana tym, że jest to jedyny sposób na “narysowanie” znaku Formuły (Sigila) w przestrzeni Wibracji.
Inkantacja jest sposobem na ukształtowanie Wibracji, otworzenie dostępu do magicznej sieci i nadanie jej charakteru zaklęcia. Z kolei Formowanie jest kluczem do uwolnienia energii. Zależnie od zaklęcia proces ten może przybrać fizyczną formę w postaci świetlnej emanacji uformowanego znaku, może też obniżyć temperaturę otoczenia wokół maga lub wręcz przeciwnie.
Uwolnienie - wydaje się, że proces zakończenia Formowania jest momentem, w którym zaklęcie jest uwalniane, ale nie jest to prawdą. Zależnie od zaklęcia proces Uwolnienia może trwać różną ilość czasu, w trakcie którego mag nie może tracić Skupienia. Gdyby tak się stało, energia zaklęcia mogłaby obrócić się przeciwko niemu, co mogłoby doprowadzić do poważnych konsekwencji zależnych od rodzaju zaklęcia.
Młodzi magowie uczą się jednego zaklęcia przez różną ilość czasu zależnie od ich predyspozycji; zwykle jest to okres od tygodnia do miesiąca. W Akademii okres nauki jest tak rozłożony, aby uczeń mógł przyswoić wszystkie zaklęcia ogólne dla danej Katedry oraz wszystkie zaklęcia swojej specjalizacji. Zaklęcia specjalizacji są trudniejsze i wymagają poświęcenia większej ilości czasu, dlatego ten okres w nauce trwa 3 lata.
¶ Wiedza ogólna
Obie Akademie magiczne są ogromnymi kompleksami położonymi na uboczu miasta, tak aby otwierać się na okoliczne tereny. Studenci muszą mieć dużo przestrzeni do ćwiczenia zaklęć, acz nie tylko tym będą się zajmować w trakcie pobytu w Akademii. Każdy z przyszłych magów musi odebrać także solidne wykształcenie związane z takimi przedmiotami jak:
Wiedza tajemna - dotyczy rozpoznawania oraz odczytywania Almanachów oraz magicznych ksiąg i tekstów, które są w posiadaniu Akademii. Pozwoli to magom rozpoznać tego typu artefakty w przyszłości, gdy ruszą w świat.
Historia - jest to wersja historii zaaprobowana przez państwo, w którym położona jest Akademia.
Wiedza o demonach - każdy mag musi wiedzieć, jak obronić się przed potęgą demonów oraz ich podszeptami. Osoby z talentem magicznym są szczególnie narażone na kontakt z nimi, ponieważ tak samo jak demony korzystają z sieci magicznej; zwłaszcza dotyczy to magów z katedr kręgu ducha - planów i mistycznej. Dlatego to właśnie w tych katedrach poświęca się najwięcej czasu na naukę wiedzy o demonach.
Prawo - magowie muszą doskonale orientować się w prawach kraju, w którym mają zamiar działać, muszą też wiedzieć, jak radzić sobie z Inkwizycją, która nie jest często chętna, by wyjaśniać cokolwiek w kontaktach z magami.
Alchemia - tworzenie wywarów i mikstur jest po rzucaniu zaklęć kolejnym zajęciem magów, którzy w ten sposób mogą przysłużyć się innym.
Wiedza o faunie, florze i potworach.
¶ Przeszkody w rzucaniu zaklęć
Kiedy mag nauczy się już zaklęcia, jego rzucanie musi ćwiczyć tak długo, aż wzmocni swoją Wibrację na tyle, by robić to szybko i skutecznie. Istnieją jednak przeszkody, które mogą sprawić, że mag pomimo wielu lat ćwiczeń nie będzie mógł rzucić zaklęcia. Jedną z takich przeszkód jest skrępowanie rąk za plecami. Żeby rzucić zaklęcie, musi on trzymać ręce przed sobą, ponieważ wyznacza to kierunek rzucenia zaklęcia, musi też mieć dużą swobodę ruchów, aby uformować znak Formuły. Łamanie palców czy nawet obcięcie dłoni nie jest skuteczną metodą na neutralizację maga.
Kolejną przeszkodą uniemożliwiającą rzucenie zaklęcia jest zakneblowanie maga. Jeśli nie będzie on mógł wypowiedzieć, Formuły to nie będzie mógł rzucić zaklęcia w ogóle. Z kolei obcięcie języka może utrudnić rzucenie zaklęcia, ale nie powstrzyma maga, który może spróbować to zrobić.
Inkwizycja zaleca stosowanie tych dwóch metod wspólnie, aby ograniczyć w stu procentach zagrożenie ze strony maga. Okaleczanie magów jest z kolei zabronione przez zakon.
¶ Kolegia magiczne
W Amarth oprócz Akademii magicznej istnieją też Kolegia magiczne, które uzyskały licencję na nauczanie magii. Działają one w okolicach Akademii (acz siedzibę mogą mieć gdziekolwiek) aby mieć ułatwiony dostęp do jej infrastruktury oraz Almanachów. Nauka w takich placówkach nie różni się znacznie od nauki w Akademii. Profesorowie pracujący w Kolegium często wcześniej uczyli w samej Akademii, posiadają bardzo duże umiejętności w przeprowadzaniu uczniów przez wszystkie etapy nauki poczynając od Inicjacji. Kolegia mogą specjalizować się w nauce jednej konkretnej Katedry, mogą też szkolić we wszystkich, na każdą z Katedr muszą uzyskać licencję, co wiąże się z przedstawieniem w Akademii przed specjalną radą kandydatur wszystkich profesorów jakich Kolegium chce zatrudnić, a wystarczy już jeden. Rada prześwietli taką kandydaturę oraz zbada możliwości nauki po czym wyda decyzję o przyznaniu lub nie licencji.
Kolegia przede wszystkim uczą magów z wyższych sfer, oprócz dopłat od państwa na każdego ucznia otrzymują też czesne, co ma zagwarantować możnym że ich dzieci otrzymają najwyższy poziom kształcenia a jednocześnie nie będą za bardzo pod wpływem Akademii i jej doktryny. Sama Akademia nie jest jednak z tego faktu zadowolona co prowadzi do pewnych utrudnień proceduralnych, które prowokuje by utrudnić pracę Kolegiom np. tak ustawia grafiki dostępu do Almanachu by jak najbardziej skrócić czas dostępu dla Kolegiów. Nie są to sytuacje łatwe do udowodnienia dlatego Kolegia nauczyły sobie radzić w takich warunkach stosując różnego rodzaju zachęty, głównie finansowe dla pracowników Akademii co czasem pozwala załatwić coś szybciej. Wytworzyło to pewną symbiotyczną relację, naznaczoną korupcją i niechęcią.
¶ Dzika magia - Zgromadzenie Guślarzy
Istnieją obszary, do których rzadko dociera Inkwizycja oraz państwo jako takie. W wioskach położonych daleko w ostępach leśnych Amarth czy górskich lub położonych między bagnami enklawach w Imperium trafić się może dziecko z talentem, które nie zostanie zarejestrowane w urzędzie. Niezależnie od rodzaju Wibracji, od chwili kiedy zacznie ono ujawniać swój talent magiczny, takim dzieckiem zaczynają interesować się Demony. Jeśli dziecko ma szczęście i w porę trafi pod skrzydła doświadczonego Guślarza, to jest w stanie wykorzystać swój talent w dobry sposób. Tacy Guślarze często przebywają na obszarach trudno dostępnych, aby uchronić się przed wzrokiem Inkwizycji lub państwa, zajmują się drobnymi przysługami magicznymi dla miejscowej ludności, czym zwykle zaskarbiają sobie jej wdzięczność, co sprzyja pozostawaniu niewykrytym. Rodzice dziecka z talentem przyprowadzają je zwykle właśnie do Guślarza, który jest miejscowym Czarownikiem, osobą z wiedzą i inteligencją. Guślarz przeprowadza wtedy podobną do tej znanej z Akademii Inicjację magiczną z takim dzieckiem i staje się jego mentorem. Oczywiście musi posiadać tę samą wibrację magiczną, którą posiada dziecko; jeśli jest inaczej, może wskazać Guślarza z kompatybilną wibracją. Sami Guślarze bardzo często się znają, tworząc sekretną, acz niezbyt liczną społeczność, która spotyka się, by wymieniać wiedzę magiczną oraz inne informacje. Przez wtajemniczonych jest ona nazywana Zgromadzeniem.
Guślarze, zależnie od Wibracji ucznia, przekazują wiedzę na tej samej zasadzie, jak dzieje się to w Akademii; zaklęcia w większości są te same. Różnica polega na tym, że Guślarze wiedzę czerpią od pomniejszych Demonów, które nie mają interesu w tym, by przekazywać więcej wiedzy na temat magii niż ta, która istnieje na świecie do tej pory. Niemniej dzięki łączności z Demonami Guślarze posiadają potężne źródło wiedzy magicznej, co sprawia, że mogą też uzyskać dostęp do potężniejszych zaklęć, niż te dostępne w Akademii, przez drobne zmiany w Formule. Są one jednak obarczone większym ryzykiem zatracenia się w sieci magicznej i poddania opętaniu przez Demona.
Guślarze posługują się znakiem kruka, który jest symbolem mądrości ale też zwiastunem niebezpieczeństwa. Często jest on wykorzystywany do oznaczenia danego miejsca jako przestrzeni w której działa Zgromadzenie.