Wszystkie rody szlacheckie w Fallathanie mają prawo do posługiwania się herbem — graficznym symbolem tożsamości rodu. Herb jest ustanawiany, zgodnie z zasadami lokalnej heraldyki, przez protoplastę rodu w chwili nadania mu szlachectwa, następnie jest zatwierdzany przez urzędników. Po formalnym zaakceptowaniu go pozostaje niezmienny.
Więcej na temat rodów szlacheckich przeczytać można w odrębnym artykule.
Podstawowe elementy herbu to:
1. Tarcza herbowa — centralny element herbu, nawiązujący do tarczy bojowej. Może mieć różne kształty:
2. Godło — umieszczony na tarczy główny symbol rodu, najczęściej zwierzę, roślina lub przedmiot, rzadziej — geometryczny symbol, np. orzeł, lew, róża, miecz, krzyż, podkowa, gwiazda pięcioramienna. Często nawiązuje do wyróżnionych cech rodu: odwagi, mądrości, pochodzenia, rasy.
3. Korona heraldyczna — umieszczana nad tarczą lub hełmem; wskazuje rangę szlachecką (np. korona baronowska, hrabiowska, książęca).
4. Hełm — symbol rycerskiego pochodzenia stosowany tylko przez rody, które mogą się takowym poszczycić. Umieszczany nad tarczą, często zwrócony w bok lub na wprost.
5. Labry — fantazyjne „liście” wychodzące z hełmu (rzadziej, przy jego braku, z korony herbowej) i otaczające tarczę; symbolizują chusty rycerskie chroniące hełm przed słońcem. Mają barwy zgodne z kolorystyką tarczy i godła.
6. Klejnot — symbol indywidualnych cech rodu i zarazem zwieńczenie hełmu, np. skrzydła, rogi, pióra, zwierzęta. Często powtarza motyw z godła lub go uzupełnia.
7. Zawój — wstęga pomiędzy hełmem a klejnotem, często dwubarwna. Łączy elementy herbu i podkreśla jego kolorystykę.
8. Dewiza — krótkie motto rodu, umieszczane na wstędze pod tarczą.