Zakon Braci Mniejszych od Wielebnego Pafnuca — zwanych potocznie Pafnucjanami — znajduje się przy ulicy Więziennej w Dolnym Mieście, tuż obok Bramy Więziennej prowadzącej do Starej Cytadeli. Został założony w X wieku przez wielebnego Pafnucjusza van Foerberga, ówczesnego Wszechkapłana Przedwiecznego, który postanowił wprowadzić drastyczną reformę instytucji religijnych Imperium, przede wszystkim: ukrócić rozpasanie kleru i przywrócić wśród wiernych cnotę Ubóstwa i Pokory. Bracia Mniejsi noszą buro-brązowe habity z szerokimi kapturami, przewiązane sznurem. Zajmują się przede wszystkim dziełem charytatywnym, otaczając opieką najuboższych mieszkańców Azeloth. Codziennie wydają ciepłe posiłki w Jadłodajni dla Potrzebujących przy ulicy Kolineusza Pierwszego, organizują również zbiórki pieniędzy, żywności i odzieży wśród warstw mieszczańskich w ramach Dzieła Dobroczynnego „Chleb Ubogich”. Bure, pokornie pochylone postacie Pafnucjanów często bywają widziane na ulicach Dolnego Miasta, a odgłos proszalnego potrząsania naczyniem na datki stał się charakterystyczną zapowiedzią ich pojawienia się. Pafnucjanie pełnią również posługę wśród więźniów Cytadeli, dążąc do pojednania skazanych z Przedwiecznym i wysłuchując ostatnich modlitw przed wykonaniem wyroku śmierci. Obecnie funkcję opata pełni ojciec Francis Kapistrani, drobnej postury zakonnik znany ze swojego łagodnego charakteru oraz żelaznej woli: choć nigdy nie podnosi głosu, ma wyjątkowy dar przekonywania do swoich idei. Pafnucjanie mają również pod opieką przyległą do zabudowań konwentu, niewielką świątynię pod wezwaniem Błogosławionego Claudillusa od Pacierza.