Suwerenny Zakon Świętych Biczowników od Gniewu Bożego — znany również jako Gniewcerze, Żarliwcy lub Żarownicy — ma swoją siedzibę w Złotych Tarasach. Obszerne zabudowania zakonne przylegają bezpośrednio do murów obronnych i tradycyjnie ta część miejskich fortyfikacji znajduje się pod opieką Zakonu. Zakon Biczowników powstał w V wieku, kiedy w całym Imperium rozpowszechniły się herezje godzące w kult Przedwiecznego: jego misją było wytępienie szkodliwych nurtów religijnych, zagrażających politycznej jedności państwa. To właśnie wtedy odbyło się najwięcej pokutnych i karnych biczowań pod Bramą Rzeczną, na placu znanym dzisiaj jako Plac Flagelantów. Zapis o zwalczaniu herezji i obronie wiary w Przedwiecznego i Imperatora znajduje się w Regule Zakonu po dziś dzień, choć obecnie dużo częściej pełnią oni straż honorową podczas oficjalnych uroczystości religijnych lub ścigają kapłanów skazanych sądem świątynnym, pełniąc niejako rolę elitarnego zbrojnego ramienia imperialnego kultu Przedwiecznego.
Coraz więcej mówi się jednak o zamieraniu gorliwości zakonników, którzy dużo bardziej niż pobożną posługą zainteresowani są prestiżem wynikającym z przynależności do Zakonu. W szeregi Biczowników przyjmowani są starannie wyselekcjonowani chętni z klas mieszczańskich, szlacheckich lub arystokratycznych: nowicjusz musi wykazać się stosownymi referencjami oraz nienagannym prowadzeniem się, a także dysponować majątkiem wystarczającym na zakup wyposażenia bojowego oraz utrzymanie konia. Od wielu lat Wielkim Mistrzem jest Winrich Zollner ak Grosserberg, Krasnolud wysokiego rodu znany ze swojego bezgranicznego oddania misji Zakonu, gorliwości w tępieniu herezji, bezwzględnego pilnowania przestrzegania Reguły oraz niewielkiej cierpliwości i wybuchowego charakteru. Przez młodsze pokolenia Żarliwców uważany jest za fundamentalistycznego furiata.