Kodo to zwierzę większe od Gorgony, gdyż mierzy do 3,5 metra, a długość jego ciała dochodzi do 7 metrów, licząc z niezbyt ruchliwym ogonem, który osiąga długość 2 metrów. Bestia ma niezwykłą siłę i masę ciała, która dochodzi do 7000 kilogramów. Jest przy tym dość niezgrabna, dlatego ciężko skręcają biegnąc jak i nie potrafią skakać czy wspiąć się na wyższe przeszkody. Główną, charakterystyczną cechą tych zwierząt są dwa proste rogi- mniejszy (do 50 cm) wyrastający tuż za oczami i większy, z przodu pyska, o długości dochodzącej do jednego metra, którym jest w stanie przebić woja w zbroi płytowej. Kodo posiada potężne, acz krótkie trójpalczaste nogi zakończone kopytami. Ma niewielkie uszy i oczy. Nie posiada żadnych włosów, ich ciało pokrywa długa sierść koloru szarego, ewentualnie ciemnoszarego. Czasem zdarzają się osobniki białej maści.
Tak jak ludzie ujeżdżają konie czy Jaszczury chajaret pere tak Orkowie upodobali sobie te przedziwne stworzenia. Niegdyś, by je pozyskać orcze klany odnajdywały stada tych zwierząt i porywały młode osobniki (często zabijając przy tym całe ich grupy). Obecnie Kodo na terenie Fallathanu występują jedynie w Ravi, hodowane w celach militarnych przez orcze klany. Kodo jest stworzeniem wszystkożernym, jako iż na stepach, z których się wywodzą nie ma obfitości pokarmu. Bestie te mogą trawić pokarm różnej maści – od twardych łodyg czy zeschłych kłączy na padlinie kończąc. Na co dzień roślinożerne Kodo muszą uzupełniać swą dietę mięsem. Nie są jednak na tyle szybkie czy zwinne by samodzielnie polować, więc muszą zadowalać się padliną. Głodne potrafią zabić jeźdźca (tresera), jeśli ten nie potrafi zaspokoić ich potrzeb żywieniowych. Z tego też powodu nie nadają się na zwierzęta pociągowe. Żyją do 80 lat. Zwykle są w miarę spokojne (prócz osobników białej maści, które są niezwykle agresywne jak na swój gatunek), jednak zdenerwowane lub głodne potrafią zaatakować. W niewoli przyuczane są, by atakować na rozkaz dany przez jeźdźca. Podczas walki widowiskowo szarżują na wroga, są szybsze niż może się zdawać po ich wyglądzie. Nie łatwo je zatrzymać, dzięki swej masie na polu bitwy są w stanie przełamać zapory czy barykady wroga, jak również dosłownie zmiażdżyć jego piechotę. Ponieważ mają słaby wzrok i potrafią coś dostrzec z odległości co najwyżej 30 metrów i kierują się głównie węchem, w starciu sam na sam najbardziej skutecznym środkiem uniknięcia szarży jest wykonanie w ostatniej chwili skoku w bok.
Poziom: 30