Grzywacz to monstrum wielkością osiągające rozmiary dorosłego wilka. Porusza się na czterech, dość krótkich kończynach uzbrojonych w ostre pazury. Są one dość długie, o hakowatym kształcie. Pysk monstrum przypomina troszkę koci. Stosunkowo niewielkie szczęki pokrywają zęby wielkości ludzkiego kciuka. Są ostre jak igły, przebijając się bez problemu przez skórzane zbroje. Czarny smolisty nos w kształcie niewielkiego plastra, a pod nim, po lewej i prawej, rzędy rozrastających się, cienkich wąsów - zwanych wiibrysami. Są bardzo czułe na bodźce otaczającego bestię świata. Wystarczy niewielkie zawirowanie powietrza wokół ofiary, aby drapieżnik mógł ją zlokalizować. Ułatwia to polowanie i daje sposobność na podejście zwierzyny. Czujne w dzień ślepia są w kolorze mlecznym. Całe ciało monstrum pokrywa gęsta sierść o włosie długim i sztywnym. Większość jest jakby najeżona, zwłaszcza na grzbiecie i łbie, tworząc coś na kształt irokeza. Ten długi okrywowy włos to idealna ochrona przed utratą ciepła czy przegrzaniem. Charakterystyczną barwą grzywacza jest rudawobrązowy odcień, a jedynie końce najeżonej szczeciny na grzbiecie, przechodzą w białawoszare kolory. Długie i szpiczaste ku górze uszy wraz ze sterczącą na łbie grzywą, dają wzrokową iluzję, jakby bestia miała koronę.
Grzywacz zamieszkuje większość fallathanskich lasów i dolne partie gór. Jest gatunkiem dość powszechnie spotykanym. Bardzo dobrze radzi sobie w umiarkowanym klimacie, prowadząc dzienny tryb życia. Nocą ukrywa się w grotach i ziemnych norach, kopiąc je samemu lub wypędzając z nich co słabsze stworzenia. Potrafi wspinać się po pniu na drzewa, aby wykorzystać je jako miejsce zasadzki. Wykorzystuje korę do oznaczania pazurami swych terenów łowieckich. Łączy się w pary na całe życie, wspólnie zajmując się wychowaniem potomstwa. Młode przychodzą na świat wiosną w liczbie do dwóch kociąt. Grzywacze dożywają do trzydziestu lat. Jest dość agresywnym drapieżnikiem, bacznie strzegącym swego terytorium. Odżywia się mięsem upolowanych zwierząt, atakując z zaskoczenia. Gdy zlokalizuje ofiarę, stosuje taktykę podchodów i bezszelestnego poruszania się. Natarcie stosuje gdy pewien jest sukcesu, próbując pochwycić pazurami i powalić masą swego cielska upatrzonego napastnika. Ostre kły uderzają w gardziel, dusząc ofiarę. Monstrum atakuje istoty inteligentne tylko wtedy, gdy czuje się zagrożone lub zmuszone głodem. W wolnych chwilach pielęgnuje swe futro, używając szponów jako grzebienia. Para wyręcza się w tych obowiązkach nawzajem.