Błyskawiec wielkością i gabarytami dorównuje Wilkowi Fallathańskiemu. Porusza się na czterech silnie umięśnionych kończynach. Przednie łapy rozrastają się na trzy ostro zakończone szponopalce. Tylne posiadają jeden pazur więcej, przydatny podczas biegu po piasku. Barczysty i atletyczny korpus łączy się z łbem dość krótkim karkiem i wąską klatką piersiową. Głowa monstrum wydaje się być dziwną a jej budowa niepowtarzalną w świecie Fallathanu. Pysk wygląda jak kikut obciętej kończyny, emanujący wizualnym obrzydzeniem. Okrągły i wypukły w odcieniu mięsistej czerwieni, jest narządem uwalniającym elektryczną energię i paraliżującym ofiary. Łeb pozbawiony jest oczu, podzielony na pękate segmenty, które zmniejszając się, ciągną po karku i grzbiecie, Zakończeniem wieńcowej narośli jest półtorametrowy giętki ogon, przypominający bat. Warto wspomnieć o dziwnych otworach, występujących po obu stronach głowy i obrzmiałym kręgosłupie. Badacze przypuszczają, że to organy lokalizacyjne, które dzięki niewielkim wyładowaniom elektrycznym, wyłapują wszelkie zmiany otoczenia, począwszy od drgań piasku po fale dźwiękowe skończywszy. Cielsko Błyskawca pokrywa elastyczna, silnie naciągnięta skóra, mieniąca się piaskowo-różanym odcieniem. Głowa, narośl na grzbiecie, ogon i pazury są w barwie jasnokarminowej.
Jest zwierzęciem długowiecznym, dożywającym nawet dwustu lat. Osobniki wyglądają niemal identycznie i trudno ocenić płeć kreatury. Żyją w parach, nierozłącznie patrolując bezkresy nieodwiedzanych pustkowi. Okres godowy przypada raz na pięć lat, poprzedzony kilkutygodniowymi zalotami samca. Zaobserwowano że polegają na wspólnym ocieraniu się, któremu towarzyszą liczne wyładowania elektryczne. Po około siedmiu miesiącach na świat przychodzą młode, najczęściej w liczbie dwóch szczeniąt. Do momentu samodzielności, towarzyszą rodzicom, będąc pod ich stałą opieką. Po około trzech latach zostają wypędzone. Kreatury aktywne są jedynie za dnia. Po zmierzchu ukrywają się w wyrwach skalnych, grotach czy opuszczonych budowlach. Rzadko kiedy zbliżają się do siedlisk ras inteligentnych. Najdziwniejszą rzeczą bestii jest ich sposób odżywiania się, nie mają one bowiem otworu gębowego i szczęk. Najprawdopodobniej ich pokarmem jest energia elektryczna, którą kreatura ''przetwarza'' w niezbadany i tajemniczy sposób. Dzięki tej umiejętności może funkcjonować. Przypuszcza się, że każdy organizm posiada w swym ciele pokłady pola elektrycznego, które Błyskawiec potrafi przyswoić, posiąść i opanować. Bestia wykorzystuje też naturalne wyładowania elektryczne (burze), dzięki którym regeneruje ubytki. Nie mają wpływu na panująca pogodę. Potwór swoje przyszłe ofiary dogania i paraliżuje kikutowatym ryjkiem układ mięśniowy nieszczęśnika, po czym ''wysysa'' zmagazynowane pokłady energii. Ofiara Błyskawca nie umiera, jest jednak skazana na kilkunastominutowy marazm i kilkudniowe osłabienie organizmu. Ubicie Błyskawca bronią sieczną, obuchową i dystansową jest niemal niemożliwe. Ciało bestii ignoruje fizyczne ataki a zadawane obrażenia są bardzo szybko regenerowane. Najlepszą metodą walki jest magia, oparta na zaklęciach żywiołu. Po takim ataku dochodzi do zwarcia czy też spięcia elektrycznego. Można też wykorzystać bardziej prymitywne metody, byle ciało drapieżnika miało bezpośredni kontakt z cieczą. Trofea z Błyskawca są bardzo cenną zdobyczą. Wewnętrzne organy to marzenie każdego alchemika, stosowane do wytwarzania mikstur odporności na obrażenia od błyskawic. Mięso ma ołowiany smak i nie nadaje do jedzenia a jego spożycie może zakończyć się nieodwracalnymi w skutkach mutacjami i śmiercią. Zdarzają się szaleńcy, którzy podejmując ryzyko, liczą na szybki przyrost tkanki mięśniowej i kostnej. Wzrasta atletyzm, siła fizyczna i wytrzymałość. Efektami ubocznymi jest mutacja głosu, nadmierne owłosienie, przyspieszenie procesu starzenia się, spadek popędu płciowego a z czasem liczne wrzodzenie, któremu towarzyszy smród gnijącego ciała. Posądza się nekromantów, że wykorzystują mutujące mięso podczas swych mrocznych rytuałów. Nikt nie odważył się próby hodowli Błyskawca, gdyż bestie są zbyt niebezpieczne i nieobliczalne.
Niewrażliwość na obrażenia niemagiczne - Błyskawiec jest niemal niewrażliwy na ataki sieczne, kłute i obuchowe. Otrzymywane rany są bardzo szybko regenerowane.
Wyssanie pola elektrycznego - Błyskawiec atakuje i paraliżuje ofiarę ryjkiem, po czym wysysa z organizmów zmagazynowane pokłady pola elektrycznego.
Lokalizacja elektryczna - Dziwne otwory rozłożone na łbie i segmentowych naroślach kręgosłupa, dzięki emitowanym niewielkim wyładowaniom elektrycznym, wyłapują wszelkie zmiany otoczenia (drgania, ruch, przeszkody itp).
Wady
Krótkie spięcie - Po kontakcie z cieczą lub magią żywiołu, ciało Błyskawca doznaje elektrycznego spięcia, które osłabia bestię.