Pochodzenie i natura: Elnuril to wyjątkowy materiał pochodzący z rzadkich drzew rosnących w umiarkowanie klimacie. Drzewa te, zwane Wiatrodrzewami, wykształciły w sobie unikalną strukturę włókien przystosowaną do życia w środowisku o wysokiej wilgotności, częstych wichurach i zmiennej ekspozycji na wiatry oraz temperatury, jaką spotkać można na otwartych wyżynach lub w rejonach przybrzeżnych klifów.
Lekkość i elastyczność — Elnuril jest znacznie lżejszy od zwykłego drewna konstrukcyjnego, a przy tym bardzo elastyczny. Nie pęka pod naprężeniem, lecz ugina się w sposób kontrolowany, co czyni go idealnym do budowy kadłubów jednostek pływających.
Odporność na wodę i grzyby — Wiatrodrzewa przez setki lat wzrastają w środowisku wyjątkowo bogatym w taniny i szczególny typ gęstej, żywicznej substancji. Jej długotrwałe oddziaływanie i interakcja z taninami prowadzi do nasycenia włókien drewna ochronnymi związkami. W efekcie drewno elnurilowe dzięki wielowiekowemu procesowi wchłaniania i mineralizacji tych substancji, ulega utwardzeniu, stając się wyjątkowo odporne na długotrwały kontakt z wodą morską.
Wytrzymałość strukturalna — Wewnętrzny układ słojów tworzy naturalny wzór spiralnych wzmocnień, co czyni drewno odpornym na naprężenia skrętne i uderzeniowe.
Stabilność wymiarowa — W przeciwieństwie do większości drewna, elnuril nie odkształca się ani nie pęcznieje pod wpływem zmian wilgotności i temperatury.
Drzewa, z których pozyskuje się elnuril, rosną powoli — ich pełna dojrzałość następuje dopiero po kilkuset latach. Elfy od pokoleń prowadzą system selektywnej gospodarki leśnej, w której każde ścięte drzewo jest szczegółowo wybrane: nie na podstawie wieku, lecz na podstawie układu włókien, wzrostu i ocenie odporności na warunki atmosferyczne.
Ścinanie odbywa się ręcznie, z zastosowaniem precyzyjnych technik, mających na celu zachowanie struktury włókien w nienaruszonym stanie. Transport do stoczni odbywa się często za pomocą spławiania lub specjalnych wozów przystosowanych do jazdy po miękkim leśnym podłożu.
Elnuril jest trudny w obróbce. Wymaga narzędzi o bardzo ostrych ostrzach i wykwalifikowanych rzemieślników. Często łączony jest z mithrilem w kluczowych miejscach konstrukcyjnych, takich jak nity, zawiasy, jarzma masztów ze względu na wzajemne uzupełnienie wytrzymałości i sprężystości obu materiałów.