Flota Ostwaldzka stanowi jedyną czynną siłę militarną kraju podlegającą Radzie Federalnej nie zaś któremuś z kantonów. Założona początkowo jako niewielka formacja służąca do walki z piractwem (w roku 1076 przez ówczesnego ministra handlu) przeszła od tego czasu liczne reformy i jej zwierzchnictwo zostało przeniesione pod pieczę ministerstwa obrony. Obecnie stanowi elitarną siłę kraju, nowoczesną i rewolucyjną w porównaniu z siłami morskimi innych krajów. Jej potęga opiera się przede wszystkim na działach (z jakich większość ładowana jest za pomocą żelaznych kul) i muszkietach, nie zaś taktyce ostrzału łuczniczego, magicznego i abordażu bądź taranowania. Dla wielu Ostwaldczyków stanowi symbol jedności kraju, jaki poza istnieniem wspólnej floty dalej pozostaje przede wszystkim federacją.
Każdy z kantonów zobowiązany jest fundować działanie przynajmniej jednej eskadry. Dotyczy to także Reisheinu i Nofergu jakie nie posiadają bezpośredniego dostępu do morza.
Godłem floty jest złoty trójząb na tle czarnej niedźwiedziej łapy na pomarańczowym polu. Symbol ma reprezentować Ostwaldzkiego niedźwiedzia uzbrojonego do walki na morzu. Przez marynarzy, pieszczotliwie nazywany jest „Łapą” albo „Misiem Morskim”. Ponoć użycie tego drugiego określenia przez żeglarza nie będącego krajanem, może skończyć się zrzuceniem z najbliższego pirsu do morza przez urażonych Ostwaldczyków.
Flota Północna i Południowa – Flota Ostwaldu podzielona jest na dwa rejony operacyjne. Północną i Południową. W skład Floty Północnej wchodzą eskadry ufundowane przez Ohelglaipen, Reisthein, Joltheim i Ubernfurt i to wybrzeża tych kantonów patroluje flota. Flota Południowa reprezentowana jest z kolei przez eskadry pochodzące z Noferg, Imigern, Vaiserberg i Shreiwaser.
Każda z flot składa się z pięciu eskadr. Najważniejsza z nich, należy do samego Admirała Floty, kolejne zaś reprezentują kantony Federacji. Eskadra nosi nazwę swego kantonu lub floty (np. Eskadra Nofergu albo Eskadra Północna).
Karak (okręt wojenny - od 1 do 4)
Jeden z nich wybierany jest na okręt flagowy eskadry. Jedynie eskadry Reisheinu i Nofergu posiadające tylko po jednym karaku. Rolą karaku w eskadrze jest zapewnienie miejsca dla dowództwa eskadry jak i stanowienie głównej siły ogniowej.
Karawela eskortowa (okręt eskortowy/pościgowy - od 1 do 4)
Karawele służą we Flocie Ostwaldu jako jednostki patrolowe i pościgowe, to one stanowią największe zagrożenie dla piratów, mogących umknąć wolniejszym karakom. W przypadku większego starcia, zapewniają dodatkowe wsparcie ogniowe dla karaków i wykorzystują swoją prędkość i manewrowość. Ostwaldzkie karawele mogą posiadać do 20 dział na okręcie 1(przykładowo: 4 ciężkie, 6 falkonetów i 10 Kammerschlange2 (relingowa broń odtylcowa)). Ich uzbrojenie może jednak bardzo się różnić między sobą jak i rolą jaką wykonują.
Karawela zaopatrzeniowa
Zgodnie ze swoją nazwą, rolą karaweli zaopatrzeniowej jest wsparcie logistyczne eskadry, mogą również prowadzić i inne działania, jak na przykład transport rannych marynarzy czy pojmanych piratów.
Koga
Zarekwirowane lub służące jeszcze w czasach przed położeniem nacisku na karaki i karawele kogi, zostały przystosowane do używania na nich dział i broni palnej. Służą jednak głównie jako jednostki eskortowe dla statków handlowych. Zostanie mianowanym kapitanem kogi dla oficera służącego dopiero co na karaku uchodzi za „karanie awansem”. Jest to jednak szansa dla ambitnych oficerów nie posiadających możnej rodziny czy przyjaciół by osiągnąć tytuł kapitana.
Großadmiral (Wielki Admirał) – jest to osoba wybierana przez ministra obrony. Jest to rola przede wszystkim reprezentacyjna i prestiżowa, chociaż teoretycznie Wielki Admirał odpowiada jedynie przed ministrem obrony i Radą Federalną. Posiada on pełną władzę nad Flotą i jej budżetem operacyjnym. Obecnym Wielkim Admirałem jest Marcus Hasler, kuzyn ministra. Cicho mówi się, że o ile nie marnuje pieniędzy floty, to na dowodzeniu i marynarce po prostu się nie zna. A głośniej w portowych tawernach, że to szczur lądowy.
Flotillenadmiral (Admirał Floty)– Admirał Floty odpowiada za Północną bądź Południową flotę. Dowodzi własną eskadrą i działaniami innych pod jego pieczą. Może połączyć eskadry w jedną, większa jednostkę jeżeli uzna to za konieczne. Wybiera on kto z kapitanów karaków innych eskadr zostanie ich dowódcami. Obecnym Admirałem Floty Północnej jest Heinrich Galbem, jaki osiągnął tę pozycję w zaskakującym tempie i młodym wieku (co upatruje się przede wszystkim we wsparciu i powiązaniach z rodem Frei z Nowego Chatai). Z kolei Admirałem Floty Południowej jest Sofia Terg, która piastuje tę pozycję jeszcze sprzed nominacji Ralfa Haslera na pozycje ministra obrony. Uchodzi za równie szorstką co doskonałą admirał i postrach piratów.
Dowódca eskadry – Dowódcą eskadry zawsze zostaje kapitan jednego z karaków wchodzących w skład eskadry. Jego rangą dalej jest kapitan, ale rola dowódcy eskadry cieszy się wielkim prestiżem, lepsza płacą i stanowi najwyższą rangę jakiej zdobycie nie wymaga wsparcia wśród polityków. Niemniej, w większości wypadków jest to dalej niezwykle konieczne.
Najważniejszym typem okrętu we flocie Ostwaldzkiej jest karak. Ostwaldzka wersja tego okrętu charakteryzuje się przede wszystkim przystosowaniem do prowadzenia walki za pomocą salw burtowych. Najniższe z otworów strzelniczych znajdują się już metr nad wodą3, co umożliwia potencjalne zatopienie wrogiego okrętu przez strzały tuż pod lub nad linią wody. Siła ogniowa tych karaków czyni z nich jedne z najgroźniejszych okrętów na morzach. Liczące około 300 załogantów, mierzące ponad 30 metrów4 i mogące być uzbrojone w ponad 50 dział, potrafią jedną salwą burtową odmienić losy bitwy. Kosztem tej niezwykłej siły ognia, jest przede wszystkim prędkość jak i manewrowość a także cena tych jednostek i trudności logistyczne związane z utrzymaniem tak dużej załogi.
Załogi karaków przeszkolone są w używaniu broni palnej, co powoduje, że przy próbie abordażu, nim do niej dojdzie, atakujący musi się liczyć z salwą ze strony marynarzy jeszcze nim wejdzie na okręt wroga.
Zasięg i ilość dział, umożliwia Ostwaldzkim karakom potencjalnie udział w obleganiu nadmorskich twierdz czy blokad portów. Nie nadają się jednak zupełnie jako jednostki pościgowe.
Flota Ostwaldzka cieszy się w kraju wielkim zainteresowaniem jak i stanowi obietnicę dobrze płatnej kariery. Ze względu na kulturę Ostwaldu i zanik klasy szlacheckiej, awansowanie w szeregach floty jest możliwe przede wszystkim ze względu na zasługi i talent. To jest, aż do pierwszych stopni oficerskich. Wyżej, merytokracja zanika jednak, kiedy stanowiska kapitańskie często powiązane są z polityką. Każdy z kantonów, może nie ma pełnej władzy nad swoją eskadrą, ale może mieć wpływ na to kto zostanie kapitanami okrętu. Ze względu na częste nadużycia i kuriozalne sytuacje kiedy kapitanem zostawał ktoś kto nigdy przedtem nie był na okręcie, w 1243 przyjęto uchwałę „Pięcioletniego Stażu” kiedy by zostać kapitanem we Flocie, należało spędzić przynajmniej 5 lat jako oficer. Poprawiło to znacząco sytuację kompetencji kapitańskich, jednak otrzymanie tytułu pierwszego oficera dalej może być związane z majątkiem czy nepotyzmem, bardziej niż z umiejętnościami.
Młodzieniec jaki jednak postanowił poświęcić swoje życie marynarce, musi liczyć się z tym, że nie będzie jedynym z chętnych. Ze względu na trwający pokój, marynarka nie potrzebuje wcale aż tak dużej ilości świeżych dłoni. Tym samym, by zostać marynarzem we flocie należy mieć dokument potwierdzający że pływało się już na jakiejś jednostce. Co innego w przypadku pozycji artylerzysty czy żołnierza okrętowego. Zasady przyjęcia na te stanowiska różnią się w zależności od jednostki jaka potrzebuje nowych ludzi.
Życie marynarza Floty, to wieczne patrole, eskorty i sporadyczne pościgi za piratami. Dzięki temu, załogi są zwykle dobrze wyszkolone, szczególnie artylerzyści na karakach. Mówi się, że dobry żołnierz okrętowy jest w stanie oddać z muszkietu trzy strzały na minutę, na bujającej się łajbie. Po 10 latach służby, marynarz może odejść, otrzymując sowite wynagrodzenie na koniec służby lub pozostać we Flocie. Ci którzy odchodzą, z łatwością mogą znaleźć później prace na statkach kupieckich w Ostwaldzie, jak i poza nim.
Flota Ostwaldu, jako siła utrzymywana przez wszystkie kantony, staje się nieraz polem gier politycznych. Dzięki jej znaczeniu, stołek ministra obrony posiada faktyczne i spore znaczenie, ułatwia też wykorzystanie go w celu obsadzania „swoimi” stanowiskami we flocie. To, które szlaki kupieckie otrzymają dodatkową ochronę, które statki kupieckie będą się cieszyć eskortą w swym rejsie, sprawia, że posiadanie wpływu na działania Floty może przynieść wymierne i lukratywne korzyści. Jednocześnie, w kantonach z dostępem do morza, pokazanie się jako jednego ze sponsorów floty, potrafi przyspieszyć karierę i zdobyć popularność czy prestiż.
Oznacza to więc, że nie jedna eskadra staje się czasem polem gry o wpływy, ale innym razem otrzymuje dodatkowe dofinansowanie, wyposażenie czy premie (jakie jednak rzadko docierają do zwykłych marynarzy).
Z drugiej strony, Flota Ostwaldu też stanowi siłę z jaką kantony muszą się liczyć. Niesnaski między sąsiednimi regionami, mogące przerodzić się nawet w potyczki nigdy jeszcze nie objęły Floty jaka zawsze pozostawała neutralna w takich sporach lub groźba jej użycia ze strony Rady mogła uciszyć buntownicze głosy nim te się na dobre pojawiły.
Flota, stanowi też dla wielu Ostwaldczyków symbol ich kraju jako całości i siły którą potrafią pokazać w przypadku zagrożenia zewnętrznego.
Z perspektywy świata, jest to siła nowoczesna i groźna czyniąca Federację tak groźnym przeciwnikiem na morzu jak i doskonałym strażnikiem szlaków handlowych w zachodniej części Morza Granicznego.
https://www.reddit.com/r/EarlyModernEurope/comments/7dct9p/portuguese_ships_of_discovery_part_i_caravel/?utm_source=share&utm_medium=ios_app&utm_name=iossmf
https://de.wikipedia.org/wiki/Kammergesch%C3%BCtz
https://www.worldhistory.org/Mary_Rose/
https://en.wikipedia.org/wiki/Flor_de_la_Mar