Szuwar to istota o wyglądzie humanoida, osiągająca wysokość około trzech metrów. Jego masywne cielsko porasta mieszanka najróżnorodniejszych bagiennych roślin. W większości są to pnącza tworzące labirynty supłów i narośli. Oczy szuwara są w kolorze słońca, reszta to zieleń w przeróżnych odcieniach. Z głowy potwora wyrasta spora łodyga, na której rośnie dość duży liść. Po jego wielkości można ocenić wiek bagiennego monstrum. Gdy szuwar jest pod wodą, jedyne co widać na jej lustrze to owa pływająca roślina.
Szuwary to typowi samotnicy mieszkający w najdalszych ostępach bagien i moczar. Dzięki maskującemu wyglądowi trudno je napotkać czy nawet wytropić. Szybciej szuwar zauważy kogoś i da jakiś znak o swym istnieniu w podtopionej krainie. Są długowieczne i silnie powiązane z naturą. Mimo że należą do bestii, są opanowane i nastawione przyjaźnie do tych, którzy szanują naturę. Nie angażują się w walkę, chyba że zostaną do tego zmuszone. Biada tym, którzy uniosą swój oręż w bezkresnych krainach mokradeł. Szuwar atakuje pnączami, które wyrastają z jego cielska, wydłużają się, pętają i okalają wroga próbując zaciągnąć go i utopić w wodzie. Monstrum swym wyciem może przywołać zwierzęta i rośliny, które walczą po jego stronie. Potrafi uaktywnić bagienne gazy oraz uwalnić z wnętrza moczar gęstą jak mleko mgłę. Związany z naturą szuwar czerpie z niej energię potrzebną do życia. Jest jej strażnikiem, a spotkanie go uważane jest za wróżbę szczęścia na najbliższe miesiące.
Raz na sto lat liść, który wyrasta ponad głowę szuwara, zakwita, a on sam popada w podwodny sen. Kwiat ma bardzo krótki żywot, po upływie jednej nocy obumiera. Należy go zerwać i spreparować w krwi Gorgony, aby nie utracił swych mocy. Kwiat rozpuszcza się w posoce, dając nawet niedoświadczonemu szamanowi na tyle mocy, aby był w stanie wskrzesić zmarłą niedawno istotę. Warunek jest jednak jeden, duch zmarłego musi nadal tkwić w jego ciele. Kwiat zerwać i spreparować może tylko wiedźma bądź szaman. Gdy wstaje świt, szuwar budzi się ze snu i biada tym, którzy zerwawszy kwiat nie zdołali umknąć.