Panterę śnieżną często nazywa się również Irbisem. Jest to drapieżnik z rodziny kotowatych, lubujący się w chłodniejszych klimatach. Dzięki jasnemu ubarwieniu potrafi niezauważony przemieszczać się po swoim terytorium, długie i gęste futro doskonale kamufluje zwierzę. Na białokremowej lub szarawej na grzbiecie i białej na brzuchu sierści widnieją czarne lub ciemnobrunatne plamy. Irbis posiada krępe, silne łapy i długi, gruby ogon. Dorosłe osobniki osiągają wagę ponad 100 kg, ich głowa i tułów mierzą razem około 200 cm, a ogon ponad 150 cm. Mimo wielkich rozmiarów Irbis potrafi skakać na odległość około 20 metrów, przy czym długi ogon służy mu jako ster. Porusza się szybko nawet w najgłębszym śniegu, jest też doskonałym pływakiem.
Pantera śnieżna śpi zwinięta w kłębek, niczym domowy kot, lecz niech nie zwiedzie cię jej łagodny wygląd i piękno. Jest groźną i silną bestią. Z pewnością jest bardzo przywiązana do swojego cudownego futra, które doskonale wyglądałoby przed kominkiem i bez wątpienia będzie bronić go z całą zawziętością. Irbis uzbrojony jest w ostre pazury, które chowane są w czasie skradania, by bezgłośnie zbliżyć sie do ofiary. Uderzenie ciężką łapą zawsze kończy się poważnymi obrażeniami, przytrzymywany nią delikwent ma niewielkie szanse na wydostanie się. Szczęki Irbisa wyposarzone są w rzędy ostrych zębów, którymi bezlitośnie rozrywa swoją ofiarę, gdy tylko zdoła dostać się do jej wrażliwych miejsc. Irbisy mają bardzo czuły słuch i węch, co ułatwia im polowanie.
Irbis zamieszkuje stepy, lasy i góry, występuje na terenach o chłodniejszym klimacie. Latem wspina się na wyższe partie gór, szukając chłodu, zwykle przebywa na granicy lasu. Populacja Irbisów nie jest zbyt liczna. Ten drapieżny kot należy do samotników, czasem występuje parami. Jest aktywny w ciągu dnia, jednak jego aktywność wzmarza się o zmierzchu i przed wschodem słońca. Irbis jest bardzo czujny i ostrożny. W poszukiwaniu zdobyczy przemierza terytorium łowieckie po stałych ścieżkach. Żywi się mięsem zwierząt górskich, ptaków, niewielkich kręgowców, nierzadko też poluje na zwierzęta domowe, jak drób i bydło. Irbis poluje w pojedynkę oraz pilnie strzeże swojego terytorium, zwłaszcza, gdy na świat mają przyjść jego młode. Nierzadko dochodzi do walk między dorosłymi osobnikami, a młodymi poszukującymi swojego własnego terytorium.
Irbis żyje od 15 do 20 lat. Dojrzałość płciową osiąga w wieku czterech lat, z matką przebywają do roku po urodzeniu. Po ciąży trwającej 90-100 dni rodzi się dwoje do pięciu młodych, lecz nie wszystkie dożywają dorosłości. Młode, pokryte jeszcze rzadkim futerkiem, narażone są na mróz i ataki drapieżników. Rodzą się w jaskiniach lub szczelinach skalnych, które są wyściełane mchem i sierścią matki. Irbisy komunikują się między sobą pomrukami, warczeniem oraz rykiem, który słychać na bardzo dużą odległość.
Główne zagrożenie dla Pantery śnieżnej stanowią łowcy trofeów i handlarze futer. Skóra tego drapieżnego kota jest wspaniałą ozdobą zarówno sciany czy podłogi jako gustowny dywanik, sprawdza się również jako okrycie na zimowy okres. Ich kości wykorzystywane są do wróżenia oraz w szamaństwie.