Ćma puchata to nocny motyl o czarnych oczach i rozpiętości skrzydeł przekraczającej 250 mm. Na jej skrzydłach nie znajdziesz charakterystycznych dla tego typu motyli wzoru pawich oczek albo łusek. Są one pokryte, podobnie jak reszta ciała, miłym w dotyku białym meszkiem. Jedynie jednostki, które będąc larwą pobierały pokarm z żywicy, przybierają często różowo (na brzuszku) żółte (grzbiet) umaszczenie. Różnice między samcem a samicą nie są wyraźnie zaznaczone. Samce posiadają mocno grzebieniaste czułki, zaś samicze czułki przypominają królicze uszy - głębsze, przy krawędziach brązowe, pozbawione futerka.
Dorosła Ćma puchata, choć posiada aparat gębowy, nie je, więc nie marnuje energii na poszukiwanie pożywienia. Długość życia zależy od ilości zapasów tłuszczowych nagromadzonych w ciele w okresie życia larwalnego.
Samce posiadają mocno grzebieniaste czułki, dzięki którym wychwytują feromony płciowe wydzielane jako wabik przez samicę. Samica ćmy przez dwa dni po zapłodnieniu, szuka dogodnego miejsca do wydania na świat larwy, po czym będzie znów gotowa do zapłodnienia. Ważnym jest, by młode miało pod dostatkiem pożywienia, ponieważ od momentu wydania na świat, zdane jest tylko na siebie. Przez około pięć dni larwa zbiera zapasy tłuszczu. Następnie, nie ważne czy są one wystarczające, przędzie kokon. Kokon Ćmy puchatej ma owalny kształt i wygląda, jak koronka warstwowo utkana z pajęczej cienkiej nici. Larwa spędza tam około tygodnia, gdzie przepoczwarza się w dorosłego osobnika.
Ćmy te żyją na całym świecie, niezależnie od występującego klimatu. Zdają się być odporne zarówno na niskie, jak i wysokie temperatury.
Ćmy puchate za dnia zobaczyć można w stanie hibernacji, schowane głównie w dziuplach drzew. Nocą fruwają po lasach oraz w pobliżu chatek na obrzeżach miast, gdzie lgną do sztucznego światła. Rzadziej występują w miastach, zwykle jako pojedyncze jednostki.
Gąsienice są wykorzystywane do produkcji jedwabiu, ich oprzędy służą jako surowiec do produkcji nici jedwabnych.